Złapać lato chcemy!
Zaraz pokażemy,
że to nie jest trudne,
a lato jest cudne!
Gdy jesteś gdzieś w lesie,
w pociągu, na plaży -
łap lato garściami -
cokolwiek się zdarzy!
Wznieś ręce wysoko,
rozłóż je szeroko!
Bo z lata łapaniem
jest tak, jak z puszczaniem
baniek wprost do nieba,
którym słońca trzeba!
Te letnie promyki
naturze psują szyki
i każą jesieni
z rękami w kieszeni
czekać, dopóty
lato włoży buty
i pójdzie przed siebie
ze słonkiem na niebie,
z chmurką pod pazuchą,
by przed szarą pluchą
i złotą jesienią się skryć,
a za rok calusieńki znów być :)
oby lato zostało z nami jak najdłużej... :)
OdpowiedzUsuńTeż bym chciała ;) Na razie pogoda rozpieszcza - na całe szczęście ;)))
OdpowiedzUsuńWidzę bloga podobnego do mojego :) Aż nie mogę uwierzyć :D Jest nas dwie! :D
OdpowiedzUsuńTeż się cieszę, że jest gdzieś w Polsce mama, która lubi sobie czasem porymować, tak jak ja :)))
OdpowiedzUsuńAchhhhh....wiersz pełen optymizmu i ciepła - aż się chce wznieść ręce wysoko, wysoko.
OdpowiedzUsuńdziękuję :) oby ten optymizm został z nami co najmniej do wiosny ;)
Usuń